Puku's in overvloed! Where are the elephants??!

Dag 14 – donderdag 19 februari
Vandaag worden we wakker rond 7u. We zijn nog wat moe, gisteren was het later dan anders. We vertrekken richting weeshuis. We stoppen eerst eens aan de shops om een brood te kopen, daarna zetten we onze ochtendwandeling verder. Wanneer we aankomen in het weeshuis zitten de kinderen te spelen. Even later beginnen de weesjes te zingen. Mooi! Zalig, rustgevend. Gospel. We vragen Teddy, 'the caregiver' om ook mee te doen. 't Is grappig. De kinderen, en Teddy, zingen mooi, de danspasjes erbij maken het geheel! 't Is echt leuk om naar te kijken. Wat later starten we met ons 'snake game'. Een soort ganzenbord waarbij de kinderen verschillende opdrachten moeten uitvoeren wanneer ze op bepaalde velden komen. We leren ze samen werken in groep, 't is niet altijd even gemakkelijk. De opdrachten bestaan uit rekenoefeningen (waar nog heel vaak foutjes in zitten). Verder zijn er ook oefeningen rond kleuren, touwtje springen, tekenen, schrijven, … Wanneer de kindjes hun opdracht foutief uitvoeren of wanneer ze te veel tijd nodig hebben moeten ze terugkeren naar start, wat soms frustraties kan uitlokken. Tijdens de middag gaan we zoals gewoonlijk eten aan de waterkant. In de namiddag spelen we hetzelfde spel met de andere kindjes. We passen het wel aan. Vele van deze kindjes kunnen echter nog niet schrijven en zeker nog niet rekenen. We spelen ook nog pictionary en laten de kinderen experimenteren met de nieuwe borden. Ze vinden het heel fijn. In de namiddag keren we terug naar de markt. We kopen wat advocado's, mango's, frisdrank en 3 lolly's. Mmmm... Even later krijgen we heel goed nieuws te horen van Liesbeth haar mama! We hebben alledrie een beurs! Whooohooo!!! Dat wil zeggen dat we waarschijnlijk rond de 1000-tot 1200 euro krijgen om onze reis te sponseren. Het geld is meer dan welkom! It made our day!! We waren zo verrast. Onze dag kon niet meer stuk. We namen ook eens een kijkje in het post-office in de hoop een pakje te vinden, en jaaaaah, in een -nog niet geopende- postzak zat het postpakket (voor Bianca). Ik moest er wel 5000 kwasha voor betalen, vraag me niet waarom, maar dit is nog geen euro dus dat neem ik er heel graag bij! Halleloeja! Heel veel lekkers, lego, zonnemelk en after-sun. Thank you very much mammie, papie en croli!!! Stiekem hopen we dat nog enkele brieven of andere postpakketjes volgen... :) Gisteren kregen we ook al heel goed nieuws te horen van de uitbater van dit guesthouse. We zaten een beetje in met het feit dat we hier redelijk veel moesten betalen, toch als we hier 2 maand zouden verblijven en in de weekends ergens anders logeren om parken te bezoeken. We wouden al een tijdje met hem praten om de prijs te verlagen maar het kwam er maar steeds niet van. Kenny en mr. Mwansa lieten ons ook al blijken dat het niet zo evident meer zou zijn om de verlaging te kunnen krijgen. Het gesprek liep echter supervlot! We moesten zelfs niet discussiëren. De man was zo menselijk en verlaagde de prijs direct tot 100.000 kwasha “flat” per nacht, per nacht. We kwamen van 130.000... Het maakt voor ons een heel groot verschil! Dit samen met de beurs die we krijgen, en het postpakket dat goed is toegekomen zijn we NOG gelukkiger! Morgen geven we Teddy ook wat geld (dat we hebben ingezameld met de wafelverkoop) voor de pulletjes die ze voor de kinderen zullen kopen. 't Is soms schrijnend om te zien hoe de kindjes erbij lopen. Gescheurde tshirts, kleedjes waarvan de ritsen geen ritsen meer te noemen zijn, schoenen waarvan hele stukken zijn, … Maar ze zijn gelukkig in het weeshuis, dat is het voornaamste! Ze spelen, hebben er vele vriendjes, krijgen voldoende eten. Verder zullen we wat engelse leerboekjes kopen want we merken dat ze heel graag Engels leren.
In de avond plannen we onze uitstap naar Kasanka. We vertrekken morgen in de late namiddag met een auto naar ginds. Eindelijk eens wat beestjes zien! Olifanten, apen, leeuwen, … Spannend! Het andere afrika, het echte Afrika.

Dag 15 – vrijdag 20 februari
Zoals gewoonte staan we rond 7u op. We verfrissen ons, eten wat en vertrekken richting post office om ginds in de western union onze euro's te wisselen. De vrouw daar vertelt ons echter dat het niet mogelijk is om ons geld te wisselen, ze stuurt ons naar de bank. In de finance bank komt er een man naar ons, hij vraagt onze paspoorten en bestudeert ze zorgvuldig. Hij vraagt ons uit over België, hij denkt dat we Duits praten. Hij maakt een praatje met ons. Wat later stuurt hij ons door naar een andere man, deze maakt een document op met onze namen, onze pasportnummers en het bedrag dat we willen wisselen in euro. Het duurt hem zeker een half uur om de klus te klaren. We hebben hier immers al geleerd dat geduld een grote troef is, we jagen ons dus niet op. Wanneer de man klaar is stuurt hij ons voor de laatste keer door naar een andere medewerker. Deze zet alle gegevens in de computer en geeft ons uiteindelijk het geld. Het duurt hem even om alles te verwerken maar uiteindelijk zien we toch ons geld. Alles tesamen zitten we ongeveer een uurtje in de bank. Bij ons zou de klus al lang geklaard zijn in 5 min. Maar bon, we zitten in Afrika, 'take it easy' zeggen ze hier. Eens uit de bank kopen we nog wat water, brood en confituur. We zetten onze wandeling verder naar het weeshuis. Door de vertraging in de bank komen we een uurtje later aan dan gewoonlijk. De kinderen wachten ons al op. We starten met een klein wiskundetestje. Voor sommigen eenvoudig, voor anderen aardsmoeilijk! Het is duidelijk dat velen nog heel wat training nodig hebben. Het tijdperk van de automatisatie van het rekenen is hier voor velen nog heel ver weg. Spijtig dat ze maar 10 vingers en 10 tenen hebben, anders konden ook de oefeningen boven de 20 sneller worden opgelost! Na de rekensommen spelen we nog enkele spelletjes. Eén, twee, drie piano vinden de kinderen ook heel tof. De spelregels worden echter niet altijd zo correct uitgevoerd, we spelen het dan maar op zijn “Serenjeens”. We doen ook nog enkele klapspelletjes. Wanneer de kindjes beslissen om te dansen in de kring besluiten we wijslijk om een stap achteruit te zetten en de kinderen alleen verder te laten spelen. Ons Afrikaans ritme is immers nog nét niet dat wat het moet zijn. In de middag trekken we naar de markt. We kopen nog wat bananen, mango's en advocado. We eten op het marktje, op de drempel van een winkeltje. 't Is gezellig. Veel bekijks. Wat later valt een dorpsgek ons lastig. Duidelijk dronken. Onze chauffeur die ons naar Kassanka brengt komt net aangereden en red ons van deze rare man. Het is ongeveer 90min rijden naar Kassanka Trust. Daar informeert een man ons over de mogelijkheden in Kassanka Nature park. De chauffeur rijdt ons 12 km verder naar Wasa lodge. Het is een heel klein smal wegje, vol putten en bulten. We horen de onderkant van de auto de grond vaak raken en hopen dat de auto het nog tot het eind van de tocht redt. De weg is heel dicht begroeid, hoge grassprieten, veel bomen. 3 puku's -hert-achtige beesten- kruisen onze weg. De eerste echte beesten hier in Afrika die we met onze eigen ogen zien! Juij! Het ongeveer 20 minuutjes rijden. We komen veilig aan. Er is 400 vierkante km natuurpark. Mooi... rustgevend. We zijn de enige gasten momenteel in het park. Eens we aankomen staan we versteld. Er is heel veel natuur! Alleen maar natuur... moeras, uitgestrekte grasvelden, bos, beesten, insecten, stilte. Honderenden termietenbergjes, evenveel sprinkanen, kleine spinnetjes, mieren, 1000poten, vlinders, libellen, krekels, kikkertjes, worpjes, spinnenwebben. De man die ons hier verwelkomt is een Nederlander. Hij is verliefd geworden op deze plaats toen hij dit park eens bezocht, nu werkt hij hier al ongeveer 1 jaar. 't Is echt een vriendelijke! Hij stelt voor wat we hier allemaal kunnen doen. En dat niet alle hollanders gierig zijn is hierbij bewezen. De goede man biedt ons het verblijf aan de halve prijs. Ipv 600.000 kwasha betalen we slechts 300.000 kwasha (1euro is op dit moment 6700 kwasha), per persoon, per nacht, full inclusive (eten en alle uitstappen), plus nog eens 10 dollar voor de inkom van het park! De goede dingen blijven ons vinden. Rond 17u maken we met Clifford, de gids, een wandeling van bijna 80 minuten. 't Is echt mooi. Zo ontpannend, rustgevend. Heel mooie natuur! Onder weg komen we verschillende 'droppings' van olifanten, puku's, everzwijnen en wilde katten tegen. We zien zelf een spoor van een olifantenpoot in het zand. Indrukwekkend. We zijn zo voldaan van de wandeling. Wanneer we terugkomen verfrissen we ons. Een paar mannen komen de waterreservoirs buiten vullen met warm water zodat we een douche kunnen nemen. Rond 19u eten we. Op het menu staan gebakken aardappelen, pompoen, een slaatje van kool en varkensgebraad. Één woord: goddelijk! Zo lekker hebben we een tijdje niet meer gegeten. Wat later volgt een desert. Fruitsla (mango, ananas en sinaasappel) met warme pudding. Mmmm... Heerlijk! We eten onze buik overvol maar beklagen het ons zeker niet! Ondertussen is het hier buiten al pikkedonker geworden. In de verte speelt de bliksem een mooi spektakel af. Het verre landschap wordt verlicht. Wanneer we de weg terug naar onze lodge proberen te vinden komen we verschillende lichtwormpjes tegen. Zo mooi! Er zitten wel honderden. Dit is het echte Afrika, het Afrika dat we wilden ontdekken. Buiten klinkt een gezang van duizenden krekels. Het uitzicht vanuit onze lodge is prachtig. Morgen staan we vroeg op om de zon te zien opkomen. We ontbijten rond 6u en rond half 7 vertrekken we naar het water om een tochtje te maken met de motorboot. Laat het avontuur beginnen! En vooral: laat die beesten maar komen, maar niet TE dicht. We sluiten onze avond voldaan af. 't Wordt beslist een mooi weekend, vol avontuur en verrassingen. Tokamonana mailo musungu's (tot morgen blanken)! Wij kruipen alvast vroeg in ons -met muggennetten overtrekte- warme bedjes. 't Zal morgen vroeg dag worden en we gaan er ten volle van genieten.

@ mamie, croli & nerdy van Bianca:
Hoe is het nog met chiggywiggyman? Still alive and kicking?
Op mijn verlanglijstje voor als ik thuiskom: frietjes met bickyburger, pita, insectloze dagen, anti-mugzoemende nachte0
We kijken elke dag “days of our lives”! Ze zitten hier echt voor op Belgie! Drama ! Ge zouter van verschieten wie nu me wie is! Spannend... Muhahahaha
En mooi en medogenloos spelen ze hier ook, daar kijken we wel niet naar. Welk elke dag naar Oprah! (via de satelliet).

@ Djoenie: waar blijfde me u nieuwe voiture!!!
@ Tom van Marjan:
Stuur jij ook de adressen eens door via mail?
:)Ben echt benieuwd naar je knutselwerken ;0
@ Luc en Veerle van Marjan:
Veel plezier met carnaval!!! Trek maar veel foto`s van de Kostuums ben nieuwsgierig!
Die stoofvlees met frietjes doet mij nu al watertanden!
Vele groetjes aan Jonas en griet!
@ Veerle van wetteren van Marjan:
veel succes met de stage! Probeer vol te houden! Ik weet dat je het kan! Kijk er naar uit om straks je mailtje gelezen te krijgen! :)
@ Mussiemus! Van mij mag je gaan lol ! Ge moet ze overhalen :p ! Moet u nog altijd is te zien krijgen in voil janetten outfit eigenlijk! :p Remind me off that, will you? :D

@ Caro; Proficiat met de super punten! You rock :0!!!






Dag 16 – zaterdag 21 februari

We worden wakker rond 5u15. Het is nog donker. We willen de zon zien opkomen want voor onze lodge is een hele mooie open ruimte. Het wordt langzaamaan licht. Prachtig! Vele fotootjes worden getrokken! Rond 6u gaan we ontbijten. Spek met eieren, worstjes en warme tomaten, cornflakes en geroosterd brood. Uitgebreid! We eten ons buikje vol. Rond 7 u komt de gids ons halen. De grote Land Rover staat al klaar. Het is ongeveer een uurtje rijden naar de andere lodges van het Kasanka park. We nemen alweer de smalle, dicht begroeide weggetjes, andere zijn er niet. Met de jeep echter is het een heel stuk gemakkelijker rijden, in vergelijking met de auto van gisteren. Eens we aankomen krijgen we even de tijd om te ontspannen. Wat later zetten we onze tocht verder met een kleine motorboot. Leuk! Het water staat heel hoog, we zitten immers in het regenseizoen. Krokodillen en nijlpaarden vinden we niet. Alle bomen baden tot hun kruinen in het water. We varen stroomopwaarts. Onderweg komen we heel wat vogels tegen en ook verschillende gele bavianen die zich amuseren in de bomen. 't Is niet altijd gemakkelijk om een goede weg te banen door de begroeide rivier. Hier en daar een tak in ons gezicht en wat waterperen in de boot, maar we geraken er door. 't Is echt machtig zo'n boottochtje. Je leert Afrika op een andere manier kennen. Het uitzicht is heel mooi. We varen ook even door het grassige moeras. De motor krijgt het moeilijk. Hij valt uit. Even zijn we bang dat we zelf zullen moeten peddelen naar de waterkant maar al gauw wordt de klus geklaard, we kunnen verder. Onder de baan komen we heel wat insecten tegen, spinnen, irritante vliegen, andere vliegende schepsels; we worden er al aan gewend, hoewel na zo'n tijdje die irritante beesten ook wel tegensteken. Wanneer we terugkomen in de lodges hebben we opnieuw wat tijd om te bekomen. Wat later krijgen we onze lunch. Opnieuw een feestmaal! Het eten bleef maar komen. Gekookte eitjes, een slaatje, een soort van vegetarische burger, macaroni met kaas en hesp, warme broodjes, kaas, hesp. 't Was overheerlijk! De grammen die er eventueel af zouden geweest zijn zitten er nu terug even op! We hebben onze reserves aangelegd. Een uurtje later zetten we onze beestentocht verder met de jeep. We komen langs de weg heel veel puku's tegen. De kuddes volgen elkander op. We zoeken ook nijlpaarden, maar vinden ze niet. We stoppen langs de kant en banen een weg naar de waterkant. We zien echter geen nijlpaardachtige toestanden. We horen wel een kreet, maar weten begot niet waarvan het komt. Misschien morgen meer kans om dit beestje te zien. In het gaan en terugkomen moeten we telkens een riviertje oversteken met de auto. De auto rijdt op een soort vlot die dan naar de andere kant wordt getrokken. Heel afrikaans, maar een goede oplossing! In 'no time' staan we aan de overkant, heel en veilig! Marjan neemt ook even het stuur over van de landrover die langs links te berijden valt! Heel stoer! 't Lukt haar aardig. Offroad is hier immers niet te onderschatten. Bulten, putten, hoopjes, niveauverschillen in overvloed! Niemand wordt misselijk. Halleloeja. Onze gids Clifford is een zeer vriendelijk man. Hij vertelt ons veel over het park, over de dieren, de vogels, de bomen, de bloemen, over vanalles. Rond half 7 eten we opnieuw. Deze keer staat rijst met chiwawa en kip op het menu. Lekker! Als dessert is er een chocoladen brownie met nootjes en warme vanillesaus. Mmmm.... Heerlijk! Alweer een bodempje bij. Hopelijk blijven de vetrolletjes weg... We kruipen vroeg in bed. Morgen rond 4u45 opstaan, 5u ontbijt en rond half 6 gaan we dit bos verder uitspitten op zoek naar machtige beestjes. Tot morgen witte vrienden! Wij hebben immers allemaal al een goed kleurtje, de één al wat roder dan de ander.

Dag 17 – zondag 22 februari
Vandaag is het alweer vroeg dag voor ons. De wekker gaat af om 4u45. We zijn nog moe en snoezelen wat verder. Rond 5u verplichten we ons dan uiteindelijk om echt op te staan. 't Is moeilijk, veel te vroeg. We verfrissen ons en gaan naar de ontbijttafel. De vrouw die hier werkt komt ons thee brengen. We wachten tot het andere deel van het ontbijt ook komt. We wachten een kwartiertje, een halfuurtje. Onze buik begint te rommelen. We beginnen ons wat te ergeren. Even later staat de gids in de eetkamer. Hij vertelt ons dat hij de kok had gezegd geen warm ontbijt voor ons te maken omdat het zo nog zo vroeg in de ochtend was. Jah... wij maar zitten wachten! Dan maar paar koekjes gegeten in de jeep. We maken opnieuw een trip met de landrover. Opnieuw veel puku's in het bos. Ook een common duiker (steenbok-achtig beest) laat zich zien samen met verscheidene vogels. We hopen op een olifant, een nijlpaard, iets groots! Helaas... 't Zal niet voor vandaag zijn. Ze verstoppen zich voor ons, de pesters! We maken wandelingen in de grote bossen. 't Is fijn, avontuurlijk. We klimmen over boomstronken, bukken ons voor laag hangende takken, stappen door slijmerige en natte moerassen. Onze voeten zijn modderig, onze benen vertonen hier en daar schrammen van de planten en grasvelden die we doorkruisen. Verder klimmen we in boomhutten van 18 en 20 meter. Deze werden gebouwd voor de BBC die er 2 jaar geleden een reportage heeft gemaakt over vleermuizen. Het uitzicht is heel machtig, je kan zoooo ver voor je uitkijken. We zien puku's met de verrekijker. 't Is wel sjiek zo'n boomhut, mooi in mekaar geknutseld. Degelijk, gelukkig! Wat verder maken in het moeras maken we een stop bij de waterkant in de hoop een hippo te zien luieren in de zon, helaas pindakaas. No hippo's today. “Nature is very unpredictable” zegt onze gids. Hij zit er een beetje verveeld mee dat we vandaag geen andere dieren hebben gezien. Maar zoals hij zelf al zei, de natuur is onvoorspelbaar. De ene dag kan er een kudde olifanten op het veld staan, de andere dag staat deze kilometers verder. Niks aan te doen. In de boom wat verder horen we aapjes, en als we goed onze ogen scherpen zien we ze ook. Koddige beestjes. Ondanks de minder indrukwekkende beestjes was dit weekend toch geslaagd! We hebben veel en lekker gegeten, mooie boottocht en jeeptochten gemaakt. De gids was een sympathieke man en de natuur en de uitzichten waren formidabel. Rond half 10 nemen we een laat ontbijt. Eitjes, spek, worstjes, tomaat, musli, getoast brood. Lekker. We houden een siesta en gaan lunchen. We eten een slaatje, wat toastjes met kaas en een pizzatje. Lekker! We maken nog een wandeling. De gids Clifford komt ons gedag zeggen. 't Is echt een schattigaard! Een goede Zambiaan. Een eerlijke. Een echte! Anders dan de meesten hier als ze blanken zien. 't Zou nog een goede vriend kunnen worden. Hij komt deze week waarschijnlijk eens langs. Fijn. Hij moet wat dingetjes regelen voor de school van zijn nicht. En voor diegenen die zich al lang hebben afgevraagd of het mannelijke lid in Afrika nu wel degelijk groter is dan die van de blanken, wij hebben het geïnformeerd! Ik legde het Clifford voor en hij vertelde ons meteen dat het een mythe is terwijl zijn vriend ons overtuigde dat het een feit was dat het zwarte mannelijke geslacht absoluut groter is. Voor ons is duidelijk wie van deze twee de grootste heeft... Conclusie: we zijn er nog niet uit en zullen dus verder onderzoek moeten verrichten. Rond 17u komt onze chauffeur ons halen in het park. We nemen afscheid van onze gids, we gaan hem wel een beetje missen. 't Was echt een tof weekend. Gezellig, rustig, avontuurlijk, modderig, heet, … Afrika! De autorit duurt lang, het lijkt langer dan voordien. Waarschijnlijk omdat we wat vermoeid zijn. Eens aangekomen aan het guesthouse onderhandelen we de prijs. De kerel vraagt 180.000, dit vinden wij te veel. We hebben dit voordien ook betaald maar clifford vertelde ons dat het veel te veel was. Liesbeth legt de chauffeur uit dat 180.000 kwasha genoeg is voor de gaan-en terugweg. De man blijft aandringen dat we opnieuw 180.000 moeten betalen. We zeggen dat we slechts 120.000 maximum kunnen betalen. De chauffeur belt zijn baas. Zijn baas dringt aan op de prijs. Liesbeth praat over de telefoon met de baas. 't Is een heel gedoe. Uiteindelijk zwichten we toch voor de prijs van 180.000, de chauffeur kwam ons in geen enkele manier tegemoet! Hij belooft ons wel om ons volgende week met zijn eigen auto te voeren, eens kijken in hoeverre dat zal kloppen. Rond 19u30 zijn we eindelijk in onze kamer. We warmen snel wat soep op, eten er een boterham blij en kijken nog heel even tv. We zijn al vroeg wakker dus gaan vandaag vroeg slapen. Morgen begint alweer een nieuwe week in het weeshuis. Wat zal deze ons allemaal brengen...

Dag 18 – maandag 23 februari
Vandaag worden we redelijk vroeg wakker. We zitten nog in het ritme van het weekend. We staan op rond half 7. We verfrissen ons, eten wat brood met confituur en een appel. Rond 7u40 vertrekken we richting post in de hoop nog een postpakket of een briefje te vinden. Helaas pindakaas, no mail for us. We zetten onze ochtendwandeling verder naar de marktplaats. We kopen een brood, we zijn vaste klant aan de winkel! Dagelijks één tot twee broden. Die mevrouw zal beslist hogere verkoopswaarden hebben deze maand! Na de aankoop wandelen we richting weeshuis. 't Is een bewolkte dag, niet koud. Rond half 9 komen we aan. We groeten de kookvrouwen en de verzorger. Ze zijn blij ons terug te zien. Het is ook een blij weerzien bij de kindjes. Ze gebruiken de krijtborden die we gemaakt hebben volop! Ze zijn beschreven met wiskunde, bemba, engels. Één iemand staat vooraan en maakt oefening op het bord, de rest neemt alles over en vult in. De hele groep is extreem rustig. De kindjes zijn zo leergierig en helpen elkander. We moeten beslist nog wat krijt kopen wanneer we in een grootstad zijn want ons klein voorraadje zal er snel door zijn. We profiteren ervan om in de kalmheid juist die kindjes eruit te halen die wat minder zijn in wiskunde om onze therapie verder te zetten. Elk neemt ongeveer 3 kindjes onder zijn hoede en helpt deze bij het rekenen. Ze werken allemaal goed mee. De anderen klagen wel vaak dat zij geen oefeningen krijgen, maar het is voor ons onmogelijk om voor zo'n grote groep kwalitatief te kunnen werken. Vaak is het al intensief genoeg om 3 kinderen tegelijk zaken aan te leren. We merken al vorderingen op. 't Doet goed! Automatisatie is er nog niet, maar de kindjes hebben de strategie door. 't Zal wel nog wat werk vragen om zowel plus, min, delingen en vermenigvuldigingen onder de knie te krijgen, maar we komen er wel.
Tijdens de middag eten we op ons gewoonlijke plaats. De meisjes van het weeshuis komen hun wassen in de rivier. Helemaal zonder schroom. Typisch Afrika. De meesten hebben wel nog een onderrok aan die ze aanhouden in het water. Na het wassen trekken ze hun kleren dan aan en de natte rok gaat uit. In de middag houden we ons bezig met 3 kindjes die wat problemen hebben in het schrijven. We leren ze eenvoudige pre-schrijfbewegingen aan en de getallen van 1 tot 10. Opnieuw vragen andere kindjes ook om oefeningen maar het is verloren werk om ook hen (die wel al kunnen schrijven) te begeleiden terwijl er anderen zijn die het beslist nodig hebben. Opnieuw merken we vorderingen op. 't Is tof om te weten dat datgene wat we doen wel degelijk iets teweeg brengt. 't Begint ook goed te regenen deze middag. In de verte horen we donder, en donkere wolken komen opzetten. In de late namiddag gaan we nog eens naar de markt om mango's, komkommers, tomaten en een brood. Met 'umbrella' en regenjassen trekken we door de regenachtige straten. 't Doet wel eens deugd. Niet te warm, frisjes. Morgen in de voormiddag gaan we naar een schooltje, grade one, waar 3 van onze volgkindjes les volgen. 't Is goed voor ons om eens te weten hoe het er in de lessen eigenlijk aan toe gaat zodat we ofwel dezelfde techniek kunnen overnemen ofwel kunnen zien waar de problemen zich situeren. We kijken er naar uit. We passeren ook nog eens aan de post, in de hoop dat er nu plots wel een pakketje of briefje ligt. Helaas again, 'come back on Wednesday, a bus leaves on Wednesday from Lusaka'. Woensdag meer kans dus hopen we. Er is veel volk in 't postkantoortje. We weten niet wat er gaande is. Zo'n chaos. Veel schooljongens.
Wanneer we in het guesthouse aankomen eten we snel een mango om onze hongerige buik te stillen.
We wassen ons, schrijven onze blog en eten.

Dag 19 – dinsdag 24 februari
Vandaag een nieuwe dag voor ons. Rond 7u staan we op. Om 7u30 komt Mr. Mwansa ons halen en voert ons naar het weeshuis. Vandaag gaan we de klas van onze drie volgkindjes die wat leerproblemen hebben, bezoeken in de community school. Rond 7u40 komen we aan in het weeshuis. De kindjes ontbijten. Wat later vertrekken we te voet naar de school, er is immers geen doorgang voor voertuigen. Een hele nieuwe wereld gaat open voor ons. Ondanks wij dachten dat we in het rijkere gedeelte van Serenje zaten werden we geconfronteerd met de armere dorpjes. Heel Afrikaans, het Afrika dat we in onze gedachten hebben. Gezellig, dorps, mooi. 't Was leuk om door de kleine straatjes te wandelen. De meeste staarden ons aan. De mensen waren vriendelijk, maar niet opdringerig. Ook waren we nieuwsgierig maar zeker niet onbeschoft. Het was een unieke ervaring om hier als `vreemde’ aanschouwt te worden. Veel musungu's zullen ze waarschijnlijk niet gezien hebben in de buurt. Veel spelende kindjes, dorpsidioten die rond de local bar hangen, families, klein marktje, echt een Afrikaans dorpje. Eens op de school hadden we ook veel bekijks. De kindjes konden het niet laten om ons aan te raken. Alle hoofden richtten zich naar ons, 't voelde een beetje onwennig. We werden ontvangen door de directrice en we namen een kijkje in grade one, de leeftijd hier is ongeveer 6 jaar. Er was net een les wiskunde bezig, allemaal heel eenvoudig. 6 oefeningetjes op een uurtje, er zijn nog heel wat kindjes met problemen. De leerkracht, een schattige jongeman, was echt goed voor de kindjes! Een met het hart op de juiste plaats. 't Was wel allemaal heel back to basic. De eerste oefening die de leraar op het bord neerschrijf was zelf fout, maar we lieten hem in het ongewisse. Hij tekende een paar bolletjes op het bord en het was aan de kindjes om het juiste getal er naast te schrijven. Heel eenvoudig, maar voor velen nog zeer moeilijk. Het klasje telde ongeveer 60 kindjes, veel te veel! Normaal zou dit in twee klasjes moeten worden verdeeld maar aangezien het een community school is en er heel weinig leerkrachten (die vrijwillig les geven in ruil voor veel te weinig geld van de communitie) zijn in dit dorpje is er slechts één grote klas. De klas is verdeeld is 4 groepen, elke groep heeft één tafeltje en een paar kleine bankjes waar ze gemiddeld met 6 aan zitten. (ruimte om netjes te werken en een goede werkhouding aan te nemen is er niet. De twee groepjes die niet zo goed leren zitten vooraan in de klas, de kindjes die sneller iets aanleren zitten meer naar achteren. Je kan je niet voorstellen hoe de kindjes op mekaar zitten geplakt! Vooraan in de klas staat een klein krijtbord, verder hangt het alfabet bovenaan en de cijfers van 1 tot 14 zijn ook in het groot geschreven op de muur. Na de wiskundeles volgt 'literatuur'. De kindjes krijgen een zinnetje bemba aangeleerd 'umwanana ite... bamayo” “het kind houdt van zijn moeder”. Een voor één roept de leerkracht een groepje voor zijn bureau en leert dit zinnetje aan. In tussentijds krijgen de andere leerlingen andere oefeningetjes. Verkies je echter om niets te doen, dan zegt de leerkracht hier niks op, hij is immers met de anderen bezig. 't Heeft allemaal een beetje te maken met gebrek aan materiaal, plaats, leerkrachten. Er zijn te weinig middelen voor te veel leerlingen. 't Was wel eens interessant om de werkwijze hier in Afrika te observeren. We mogen in ons Belgenlandje zo blij zijn met ons onderwijssysteem! De leerkracht en de directrice waren heel blij met onze komst. Ze waren zeer vereerd en vroegen onze commentaren over hun manier les geven.
Tijdens de middag begint het plots weer hard te regenen. Het kleine dorpje maakt plaats voor heel wat waterplassen en kleine stroompjes. We eten wat boterhammen met confituur. 's Middags zetten we onze schrijflessen verder. We zullen dit nog enkele malen doen zodat de getalbeelden goed geautomatiseerd worden! Het begint opnieuw goed te regenen. De kinderen gaan niet naar school door dit slechte weer. Wij stoppen in de namiddag nog eens aan de markt en kopen een brood, wat pindakaas en een zak rijst. We gaan ook snel eens op het internet maar keren al snel terug huiswaarts want het blijkt toch niet zo goed te werken. We lazen jullie reacties over foto's maar we zullen jullie teleur moeten stellen. 't Zal voor binnen enkele weken zijn, het internet laat hier echter niet toe foto's op de blog te zetten. We hebben het al eens geprobeerd en na 20 min geen reactie hebben we het opgegeven. Nog even geduld mannen! Des te meer om naar uit te kijken. Btw 't is echt leuk om jullie reacties te lezen, zo blijven we in contact met jullie avonturen in het andere continent.
's Avonds begint het opnieuw goed te onweren. Hevige donder en bliksem. De elektriciteit valt even uit maar springt al snel terug aan. Halleloeja!
Na de hevige regenbui, vulde de keuken en de gang zich met ‘duizenden’ (lees zeker 30) op hol geslagen mugachtige reuze vliegen. 's Avonds komt Mr. Mwansa nog even langs met een andere student die ook stage komt lopen en zich vooral zal bezighouden met de uitbreiding van het weeshuis. Ook Clifford, de gids van in Kassanka, brengt ons nog een bezoekje.

Dag 20 – woensdag 24 februari 2009

Bij onze aankomst in het weeshuis waren er nagenoeg geen kindjes te bespeuren. Na enige tijd kregen we door dat iedereen water halen was. (klinkt Afrikaans). De ‘buren’ van het weeshuis hadden hun waterrekening niet betaald waardoor hun water maandag werd afgesloten. Het gevolg is dat de rest van de ‘straat’ (enkel het weeshuis nog dat in het midden van een veld gelegen is) ook geen water meer krijgt. Vandaar onze kinderloze morgen. Wanneer iedereen er rond half tien was konden we aan onze rekentherapie beginnen. De rekentherapie, die we vorige week een beetje bui waren (eentonigheid) begint super leuk te worden. De kindjes maken duidelijk vordering en ook de begeleiding merkt dit op. Mr. Teddy probeert ook zijn best te doen hierin bij te springen.

‘s Middags kregen we eten van de kookvrouwtjes. Ze hadden voor ons nschima gemaakt met chiwawa. Het was super lekker!! De chiwawa doet ons denken aan een soort groenten soepje met weinig vocht (gestoofde groentjes met kruiden dus) echt nog lekker. Morgen gaan ze het ons op persoonlijk verzoek leren klaar maken. Ze waren verbaasd dat we thuis geen nschima aten.

Na de middag stond er naar goede gewoonte weer schrijftherapie op het programma. Met een duidelijk doel voor ogen (voor lies: de getalbeelden van 0 tot 3, voor bianca de getalbeelden van 7 en 8 en voor Marjan de getallen tot 20 kunnen schrijven) begonnen we vol goede moed aan de sessie. We hadden allerlei leuke en minder leuke oefeningetjes voorbereid die al stukken beter gingen als gister. Het schrijfpatroon was al verbeterd, de getalbeelden waren voor sommige nog problematisch. Al die vorderingen en de leergierigheid van de kindjes maakt ons werk hier echt wel de moeite waard.
Gister hoorden we nog van Mr. Mwansa dat het project nog uitgebreid zal worden. Er gaat in de nabije toekomst nog een eetzaal, een waslokaal en een therapie/werklokaal gebouwd worden. Ook willen ze een lokaal maken waar aan de kinderen die moeilijk leren allerlei vaardigheden worden geleerd zodat ze een zinvolle job kunnen vinden. (ergo’s nog werk genoeg hier dus!)

Na de stagedag gingen we nog gauw langs de post. Helaas pindakaas. Nog steeds geen post. Owee als de post waarvan we op de hoogte zijn helemaal niet aankomt. Maar soit. Misschien volgende week. Let’s hope, maar ook weer niet te hard, want dan volgt er toch een kleine teleurstelling. Het blijft tot nu onze enige weg tot ‘degelijke’ communicatie.
See you later amigooooooosss.